Ανακύκλωση και Πολίτες
Η επιστήμη και ειδικότερα η περιβαλλοντική εκπαίδευση μας διδάσκουν ότι σε ότι αφορά στα σκουπίδια το πρώτο βήμα είναι να κατανοήσουν όλοι το μέγεθος και την διάσταση του προβλήματος σε όλο τους το φάσμα Αυτό σημαίνει ότι πρέπει πρώτα από όλα χωρίς κινδυνολογία και εκφοβισμό να μιλήσουμε πρώτα για το πόσο αυτοκαταστροφικό είναι να πετάμε απερίσκεπτα τα σκουπίδια μας σε χώρους ακατάλληλους.
Μετά πρέπει να αντιληφθούμε τις συνέπειες και να προχωρήσουμε σε δεύτερη και τρίτη και τέταρτη σκέψη.
Ακολουθεί η προσπάθεια να κατανοήσουμε τη λειτουργία του κύκλου της ζωής της φύσης που είναι και η δημιουργική διάσταση του ζητήματος.
Η κοινωνία με ‘’μηδενικά απορρίμματα’’ που οραματιζόμαστε και ευελπιστούμε ότι θα επιτύχουμε στην Ελλάδα - όσο κι αν αυτό σήμερα μοιάζει ουτοπία-, είναι η συνειδητοποιημένη κοινωνία, που ξέρει πρώτα από όλα τι είναι τα απορρίμματα και τι πρέπει να κάνει με αυτά.
Είναι η κοινωνία που γνωρίζει ότι, «Απορρίμματα» είναι εκείνα τα υλικά που δεν πληρούν πλέον την αρχική τους χρήση για τον κάτοχό τους, είτε για αντικειμενικό, είτε για υποκειμενικό λόγο.
Για παράδειγμα όταν σπάσει το ποτήρι δεν μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε για να πιούμε νερό ή ότι άλλο αντικειμενικά, αλλά μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε σε άλλη χρήση, όπως π.χ. να το λειάνουμε εκεί που έσπασε και να φυτέψουμε ένα όμορφο λουλούδι με χώμα εμπλουτισμένο με κομπόστ, ή εφ’ όσον υπήρχε στην Ελλάδα Υαλουργείο - ανακυκλωτήριο γυαλιού θα ρίχναμε το σπασμένο ποτήρι στον κάδο ανακύκλωσης του λευκού γυαλιού και θα αγοράζαμε ένα καινούργιο ποτήρι. Με αυτό τον τρόπο θα εξοικονομούσαμε ενέργεια, και πρώτη ύλη και αποφεύγαμε την εναπόθεσή του σε χώρους ταφής (ανακύκλωση - ανακύκλιση).
Αν δε υπήρχε σύστημα διαχείρισης Αποβλήτων από Εκσκαφές- Κατασκευές και Κατεδαφίσεις θα μπορούσαμε να θρυμματίσουμε το σπασμένο γυαλί και να το προσθέσουμε σαν πρόσμιξη για την κατασκευή πλακιδίων, πλίνθων, στην ασφαλτόστρωση, στο σκυρόδεμα κλπ.
Μπορεί όμως το ποτήρι να μην μας αρέσει πια και θέλουμε να απαλλαγούμε από αυτό πριν σπάσει.
Σε αυτή την περίπτωση μιλάμε σαφώς για υποκειμενικότητα και μάλιστα τα απορρίμματα αυτής της κατηγορίας συνήθως απορρίπτονται στα λιβάδια, στα ρέματα κλπ.
Η κοινωνία με ‘’μηδενικά απορρίμματα’’ είναι μία κοινωνία που μεριμνά και σκέφτεται πριν καταναλώσει τι προκύπτει από την κατανάλωση. Σκέφτεται τα αποτελέσματα των καταναλωτικών της συνηθειών. Kοινωνία με ‘’μηδενικά απορρίμματα’’ είναι η κοινωνία που χτίζει πράσινα σημεία ανακύκλωσης με τη λογική της ‘’αντίστροφης υπεραγοράς’’ ( reverse super market).
Η κοινωνία με ‘’μηδενικά απορρίμματα’’ είναι ...
………. εδώ σε αυτό το ιστολόγιο θα μπορούσαμε να ανοίξουμε ένα κατάλογο και όποιος επιθυμεί μπορεί να τον συμπληρώνει με τις ιδέες του ....
Θα είχε ενδιαφέρον να διαβάσουμε τους δικούς σας ορισμούς .
Παναγιώτης Αλαβέρας
Σύμβουλος Διαχείρισης Απορριμάτων
Η επιστήμη και ειδικότερα η περιβαλλοντική εκπαίδευση μας διδάσκουν ότι σε ότι αφορά στα σκουπίδια το πρώτο βήμα είναι να κατανοήσουν όλοι το μέγεθος και την διάσταση του προβλήματος σε όλο τους το φάσμα Αυτό σημαίνει ότι πρέπει πρώτα από όλα χωρίς κινδυνολογία και εκφοβισμό να μιλήσουμε πρώτα για το πόσο αυτοκαταστροφικό είναι να πετάμε απερίσκεπτα τα σκουπίδια μας σε χώρους ακατάλληλους.
Μετά πρέπει να αντιληφθούμε τις συνέπειες και να προχωρήσουμε σε δεύτερη και τρίτη και τέταρτη σκέψη.
Ακολουθεί η προσπάθεια να κατανοήσουμε τη λειτουργία του κύκλου της ζωής της φύσης που είναι και η δημιουργική διάσταση του ζητήματος.
Η κοινωνία με ‘’μηδενικά απορρίμματα’’ που οραματιζόμαστε και ευελπιστούμε ότι θα επιτύχουμε στην Ελλάδα - όσο κι αν αυτό σήμερα μοιάζει ουτοπία-, είναι η συνειδητοποιημένη κοινωνία, που ξέρει πρώτα από όλα τι είναι τα απορρίμματα και τι πρέπει να κάνει με αυτά.
Είναι η κοινωνία που γνωρίζει ότι, «Απορρίμματα» είναι εκείνα τα υλικά που δεν πληρούν πλέον την αρχική τους χρήση για τον κάτοχό τους, είτε για αντικειμενικό, είτε για υποκειμενικό λόγο.
Για παράδειγμα όταν σπάσει το ποτήρι δεν μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε για να πιούμε νερό ή ότι άλλο αντικειμενικά, αλλά μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε σε άλλη χρήση, όπως π.χ. να το λειάνουμε εκεί που έσπασε και να φυτέψουμε ένα όμορφο λουλούδι με χώμα εμπλουτισμένο με κομπόστ, ή εφ’ όσον υπήρχε στην Ελλάδα Υαλουργείο - ανακυκλωτήριο γυαλιού θα ρίχναμε το σπασμένο ποτήρι στον κάδο ανακύκλωσης του λευκού γυαλιού και θα αγοράζαμε ένα καινούργιο ποτήρι. Με αυτό τον τρόπο θα εξοικονομούσαμε ενέργεια, και πρώτη ύλη και αποφεύγαμε την εναπόθεσή του σε χώρους ταφής (ανακύκλωση - ανακύκλιση).
Αν δε υπήρχε σύστημα διαχείρισης Αποβλήτων από Εκσκαφές- Κατασκευές και Κατεδαφίσεις θα μπορούσαμε να θρυμματίσουμε το σπασμένο γυαλί και να το προσθέσουμε σαν πρόσμιξη για την κατασκευή πλακιδίων, πλίνθων, στην ασφαλτόστρωση, στο σκυρόδεμα κλπ.
Μπορεί όμως το ποτήρι να μην μας αρέσει πια και θέλουμε να απαλλαγούμε από αυτό πριν σπάσει.
Σε αυτή την περίπτωση μιλάμε σαφώς για υποκειμενικότητα και μάλιστα τα απορρίμματα αυτής της κατηγορίας συνήθως απορρίπτονται στα λιβάδια, στα ρέματα κλπ.
Η κοινωνία με ‘’μηδενικά απορρίμματα’’ είναι μία κοινωνία που μεριμνά και σκέφτεται πριν καταναλώσει τι προκύπτει από την κατανάλωση. Σκέφτεται τα αποτελέσματα των καταναλωτικών της συνηθειών. Kοινωνία με ‘’μηδενικά απορρίμματα’’ είναι η κοινωνία που χτίζει πράσινα σημεία ανακύκλωσης με τη λογική της ‘’αντίστροφης υπεραγοράς’’ ( reverse super market).
Η κοινωνία με ‘’μηδενικά απορρίμματα’’ είναι ...
………. εδώ σε αυτό το ιστολόγιο θα μπορούσαμε να ανοίξουμε ένα κατάλογο και όποιος επιθυμεί μπορεί να τον συμπληρώνει με τις ιδέες του ....
Θα είχε ενδιαφέρον να διαβάσουμε τους δικούς σας ορισμούς .
Παναγιώτης Αλαβέρας
Σύμβουλος Διαχείρισης Απορριμάτων
2 σχόλια:
Κοινωνία χωρίς απορρίμματα είναι αυτή που οι πολίτες της σκέφτονται ποιες επιπτώσεις θα έχει στο περιβαλλον η καταναλωτική τους συμπεριφορά και την τροποποιούν αναλόγως. Δύσκολο βέβαια, αλλά όχι ακατόρθωτο.
Ευ. Σπινθάκης
Φίλε Παναγιώτη,
οταν ήμουνα μικρός, για να καταλάβουμε ότι ήρθε Πάσχα, ασπρίζαμε τις αυλές. Κοινωνία χωρίς σκουπίδια είναι αυτή που μυρίζει ασβέστη και έχει μηχανισμούς αυτοκάθαρσης. Δυστυχώς, η ανακύκλωση που γίνεται στις κάλπες δεν είναι επαρκής. Διότι δε γίνεται στη πηγή και έχει τεχνικά προβλήματα. Γίνεται στα στερεά απόβλητα και όχι στα υγρά. Ως γνωστόν, ο ελληνικός καφές αφήνει στερεό κατακάθι. Αν γυρίσεις ανάποδα το φλυτζάνι, διαβάζεις και το μέλλον. Το περιβαντολογικό εννοώ ...
Λ. Κωστάρας
Δημοσίευση σχολίου