Ο Πήγασος...απογειώνεται ....

.............από την νέα "Πλατεία Ομονοίας", της νέας Κορίνθου!

Δεν πρόλαβε να εγκατασταθεί στη νέα Κόρινθο - Κόρη...μόλις 150 ετών - ο Πήγασος, το μυθικό φτερωτό άλογο της αρχαιότητος και απογοητευμένο, ως φαίνεται, απ' όσα πρόλαβε να δει, ετοιμάζεται για απογείωση!
Δεν άντεξα και εγώ να μη πάω να δω τα εγκαίνια της ανακαινισθείσης πάλαι ποτέ Πλατείας Αμαλίας και μετέπειτα Ελευθερίου Βενιζέλου.
Εξ αναβολής ετελέσθησαν σήμερον Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου ενεστώτος έτους 2008, ως επιστέγασμα των αλήστου μνήμης εκδηλώσεων επί τη 150η επετείω από της ιδρύσεως της νέας Κορίνθου. Περί των εκδηλώσεων ουδέν σχόλιον δια να μη στενοχωρήσουμε Δημάρχους και Αντιδημάρχους, οι οποίοι, μόνοι αυτοί ίσως, επιμένουν ότι ετίμησαν δεόντως δι 'αυτών την ανωτέρω επέτειον!
Εκεί πρωτοαντίκρυσα με συγκίνηση τον Πήγασό μας. Σκαρφαλωμένο στο υψηλότερο επίπεδο ενός συμπλέγματος συντριβανιών με κατασκευή και διάκοσμο που η κακή μου η διάθεση με κάνει να με παραπέμπουν σε κατασκευή πισίνας από υλικά κρημνισθείσης οικίας και χρήσεως ειδών υγιεινής.
Έκανε τσουχτερό κρύο και η αισθητή απουσία του Κορινθιακού λαού από τις παράτες έκανε την όλη εκδήλωση να μοιάζει ακόμη περισσότερο και να φαντάζει σαν κακοσκηνοθετημένη για τον κινηματογράφο τελετή προ 50ετίας, σε κάποια απομακρυσμένη επαρχία της πατρίδος μας.

Εγκαίνια Πλατείας με την γνώριμη κλασσική συνταγή και σύνθεση: την μπάντα, τους παπάδες, την Αστυνομία και βεβαίως τους πολιτικούς, ο,τι ξέμεινε για μας σε πονηρές ημέρες και χαλεπούς καιρούς, με τα καθιερωμένα χειροκροτήματα την κατάλληλη ώρα και τους φωτογράφους να απαθανατίζουν το γεγονός.
Ο Κύριος Δήμαρχος, σαν να διάβαζε ποίημα σε εθνική επέτειο, αναφέρθηκε στην ιστορία του Πήγασου, και με λίγα λόγια και στην ιστορία της κατασκευής της "πανέμορφης" νέας Πλατείας μας, όπως είπε, τονίζοντας την διαχρονική προσφορά και συνέχεια του έργου των Δημαρχευσάντων επί της Πόλεως - μη πω και κατ' αυτής... - , υπογραμμίζοντας την εν προκειμένω προσφορά τού προκατόχου του, κυρίου Θωμαϊδη, δίνοντας έτσι έναν βαθύτερο συμβολισμό σε αυτή την Πλατεία.

Τον συμβολισμό της συνέχειας και της ομόνοιας της Πόλης!
Μοιραία, λοιπόν, όλα αυτά μου έφεραν στο μυαλό, ως επί σειράν ετών κατοικήσαντα στο κλεινόν Αστυ, την πάλαι ποτέ όμορφη Πλατεία Ομονοίας, το κέντρο της πάλαι ποτέ όμορφης Αθήνας, πού κατάντησε.. όπως ακριβώς την βλέπει κανείς σήμερα.

Θυμήθηκα και τον γυάλινο Δρομέα πού κάποια στιγμή εγκατέστησαν στο κέντρο της και ο οποίος ...την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια...και βρέθηκε σήμερα να φιγουράρει απέναντι από το Ξενοδοχείο Χίλτον συμβολίζοντας πια ξεκάθαρα την "φυγή" και τούς φευγάτους κατοίκους των μεγαλουπόλεων.
Λέτε να συμβεί και εδώ κάτι ανάλογο;
Πάντως ο Πήγασος - δεν λέω..., αν και δεν είμαι ειδικός, ομορφούτσικο σαν άγαλμα - κατά την διευκρίνιση του Δημάρχου κοιτάει και κατευθύνεται προς την Αρχαία Κόρινθο!

Τι κοιτάει δηλαδή, πού δεν τον κρατάς με τίποτε!

Με το ζόρι κρατιέται να μην την κάνει, σαν τον Δρομέα της Ομόνοιας!
Τι κι αν είπε ο Νομάρχης, ο καλλικέλαδος κ. Ταγαράς, ότι η πλατεία αυτή στρέφεται προς τα εκεί που έπρεπε να κοιτάει η πόλη, στην θάλασσα, ο Πήγασος της γυρίζει επιδεικτικά την πλάτη, και για να είμαστε ακριβείς τον πισινό του, με το συμπάθειο.
Α, και μη ξεχάσω, η μόνη παραφωνία στην επαρχιώτικη φιέστα των Εγκαινίων, που συνέδεε κάπως το γεγονός με το παρόν, ήταν, αντί άλλης ιαχής επί τη αποκαλύψει του αγάλματος υπό του συγκεντρωμένου ας πούμε πλήθους, το υπό τινων νεαρών, μη κουκουλοφόρων, διαχρονικό σύνθημα : "Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι".
Υπήρξαν βέβαια και άλλα μικρότερα "παρατράγουδα", όπως η ομάδα με τις μαζορέττες, οι οποίες θέλεις από το κρύο, θέλεις από την κακή σκηνοθεσία της όλης παραστάσεως άρχισαν κάποια στιγμή να "ανακυκλώνονται" και να μπερδεύονται με την παρακείμενη μπάντα του Δήμου μέχρι να βρουν τον δρόμο να δραπετεύσουν, η αλήθεια κάπως άδοξα, χωρίς κανείς να καταλάβει και να εκτιμήσει την αξία της παρουσίας τους.
Ακολούθησε μεγάλη συναυλία γιο να παρηγορηθούν οι νέοι της Πόλης από τα πρόσφατα θλιβερά γεγονότα, πού όλοι βιώσαμε, όπως δήλωσε άνθρωπος της Δημοτικής Αρχής από Ραδιοφώνου, καλώντας τους να την παρακολουθήσουν.

Εντάξει, δεν υπήρχε αθρόα προσέλευση...αλλά πού θα πάει δεν θα σταματήσει αυτή η εξέγερση... θα τα ξαναπούμε.
Είχαμε και πυροτεχνήματα, ασφαλώς, όπως σε κάθε αντίστοιχη σοβαρή εκδήλωση.
Αυτό ήταν!

Και τώρα ξεκούραση μετά από τόσες αξιόλογες και σημαντικές εκδηλώσεις.

Μετά από τόση σπατάλη φαιάς ουσίας για τέτοιες εμπνευσμένες συλλήψεις και εκδηλώσεις εκ μέρους υπευθύνων και μη...καλλιτεχνών.
Και σεις Κορίνθιοι, μη βιάζεστε να απογοητευθείτε.

Πέρασαν 150 χρόνια για να φθάσουμε μέχρις εδώ που φθάσαμε.

Ποιος ξέρει άραγε πόσα θα χρειασθεί να περάσουν ακόμη γιο να γυρίσουμε εκεί πού αξίζει η Κόρινθος και οι πολίτες της, εκεί πού πρέπει;

Και δεν εννοώ στην εποχή του Πήγασου!

Αλλά σε κάτι ακόμη πιο απόμακρο: Στο μέλλον αυτής της Πόλης.

Ένας περιπατητής του Φλοίσβου που δεν κατάλαβε ακόμη αν στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε!

Υ.Γ. Νεο-Κορίνθιοι, μη σκαρφαλώνετε στον Πήγασο για να την κάνετε... μαζί του.

Εμείς πρέπει να μείνουμε πίσω να φτιάξουμε κάποτε αυτή την Πόλη!