Μεγάλη Παρασκευή

Η Πιετά, φιλοτεχνήθηκε μεταξύ 1498-1499 από τον Μιχαήλ Άγγελο.  Βρίσκεται στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου στην πόλη του Βατικανού.

Η Άνοιξη στην ώρα της όπως κάθε χρόνο, φουντώνει άνθη και πάθη, λες τ’ αρώματά της θέλουν φτερά να δώσουν στους πονεμένους ώμους μας να δοκιμάσουν τ’ ακατόρθωτα.


Στην ώρα της κι η Μεγαλοβδομάδα, όπως κάθε χρόνο , να θυμίσει το μερτικό που χρωστάμε στον πόνο.

Είναι η «χαρμολύπη» όπως όμορφα έγραφε ένας φίλος πέρυσι τέτοιες μέρες –καλή σου ώρα, Δημήτρη –

Για να μη χάνουμε το μέτρο.

Το μόνο ανθρώπινο πλάσμα που αξιώνεται θέση δίπλα στα θεϊκά, η μάνα Παναγιά,

μέσα στο Μεγάλο βδόμαδο αποκτάει φωνή, ίσα για να θρηνήσει που χάνει το παιδί της.

Η Μεγάλη Εβδομάδα φέτος, βρήκε μιαν άλλη μάνα, που ήρθε από το φλογισμένο τόπο της ν’ απαγκιάσει στα μέρη μας κι ο δικός της θρήνος είναι που τάραξε τα μακάρια ώτα μας. Ποιος Ζηλωτής, ποιος Φαρισαίος σκότωσε το παιδί της; Θα δείξει.


Εκείνη βυθίστηκε για πάντα στη θλίψη κι εμείς οι υπόλοιποι στην ανάγκη να βρούμε ανάμεσά μας κι εντός μας και τα φταιξίματα, και τις αιτίες, και τον τρόπο να τα πολεμήσουμε.

Ντίνα Ξύδη