Τα ηρωικά μπάζα και η αναίμακτη επέκταση των ελληνικών εδαφών για το καλό του έθνους

Ο μπαζότοπος

Ομόφωνη είναι απαίτηση των αρχών να αποδοθεί ο «μπαζότοπος» του Αγ. Νικολάου στον Δήμο για να γίνει ανάπλαση. Η πρόταση αυτή δεν φαίνεται να συναντά αντιδράσεις, αφού θα είναι για το «καλό» της πόλης μας.

Ας τονίσουμε στην αρχή, πως εμείς στην Ελλάδα πρωτοπορούμε. Βρήκαμε ένα αναίμακτο τρόπο να αποκτήσουμε, ως έθνος, νέα εδάφη, χωρίς πολέμους και άλλα κακά. Μπαζώνουμε τη θάλασσα. Προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός άλλωστε;

Πρώτα όμως ξεκινάμε χτίζοντας παντού πάνω στο κύμα, πρώτο τραπέζι πίστα. Μετά καταλαβαίνουμε πως δεν αφήσαμε καθόλου δημόσιο χώρο και μπαζώνουμε. Ποιος άλλωστε θα αρνηθεί ένα νέο δημόσιο χώρο, όπου κάθε δήμαρχος θα δημιουργήσει το όραμά του! Άλλος πάρκο, άλλος εμπορικό κέντρο, άλλο αθλητικές εγκαταστάσεις κλπ.
 Έλα όμως που η μπαζωμένη θάλασσα δεν ανήκει στο δήμο, αλλά στην πολιτεία. Ιδού λοιπόν πεδίο δόξης λαμπρόν για λαϊκές κινητοποιήσεις με μπροστάρηδες τους δημάρχους που θα διεκδικήσουν από το άστοργο κράτος την απόδοση των νέων αυτών ελληνικών χωμάτων (δηλαδή μπαζών) στο λαό. Πρέπει βέβαια να καταργήσουμε τους νόμους και δη το Σύνταγμα για να αποκτήσουμε τη νέα γη. Αλλά μπροστά στο καλό του λαού «ποιαν χρείαν νόμου έχωμεν; Αν έχουμε αγωνιστές δημάρχους, τι να το κάνουμε το Σύνταγμα;» Μετά κάνουμε ανάπλαση και προσφέρουμε έργα στο λαό ή, κατά προτίμηση, σε ιδιωτικές εταιρείες…. Ούτε γάτα, ούτε ζημιά….

Aς δούμε τώρα τι χάνουμε και τι πληρώνουμε με το μπαζότοπο και την καταστροφή της παραλίας.

Χάσαμε ένα πλούσιο οικοσύστημα. Τα παραλιακά οικοσυστήματα, δηλαδή εκείνα τα σημεία όπου ενώνεται η γη με τα θάλασσα, είναι τα πιο πλούσια και παραγωγικά. Ατυχώς, η οικονομική σκέψη στην Ελλάδα δεν ασχολείται με την κοστολόγηση της απώλειας των οικοσυστημάτων (καμένων δασών, κατεστραμμένων υγροτόπων κλπ) και τον συνυπολογισμό τους στο εξωτερικό κόστος της ανάπτυξης. Αυτά βεβαίως είναι ψιλά γράμματα και για τους τοπικούς μας άρχοντες, γιατί αξία έχει μόνο ό,τι κτίζεται, ό,τι ασφαλτοστρώνεται, ό,τι μπαζώνεται! Πόσο κοστίζει άραγε η απώλεια των οργανισμών που ενδημούσαν στο μπαζωμένο παραλιακό μέτωπο;

Χάσαμε πολλές ευκαιρίες αναψυχής στο κέντρο της πόλης, όπου καθημερινά μπορούσαν να κάνουν μπάνιο οι πολίτες. Τώρα πρέπει να μπουν στο αυτοκίνητο και να πάνε στο Λουτράκι, στα Καλάμια. Πόσο κοστίζει αυτή η απομάκρυνση της κατοικίας από την αναψυχή, σε χρήμα και σε χρόνο;

Χάσαμε την απόλαυση του να απλώνουμε τη ματιά μας στην αμμουδερή παραλία, που τώρα αναπολούμε μόνο στις παλιές φωτογραφίες. Σήμερα η ματιά μας αδειάζει στην κιτρινίλα ενός απέραντου γυμνού χώρου. Πόσα χρόνια θα βλέπουμε αυτό το τοπίο; Πόσο κοστίζει άραγε η απώλεια της αισθητικής του τοπίου;

Η θάλασσα όμως μπαζώθηκε που μπαζώθηκε, να την αφήσουμε έτσι; Τι πρέπει να κάνουμε; Δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι πως με τέτοιες νοοτροπίες, με τέτοιες τοπικές αρχές, δεν πρόκειται να προκύψει τίποτε καλό, ούτε στον μπαζότοπο, ούτε πουθενά!
Είμαστε για τα μπάζα!

E.Σπινθάκης