Η χώρα μας, τα τελευταία δυο χρόνια (τουλάχιστον), έχει περιέλθει σε μια βαθιά οικονομική κρίση, που έχει γίνει αισθητή σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, άμεσα ή έμμεσα. Η κρίση αυτή, όμως, πέρα από τα δεινά που έχει προκαλέσει, μπορεί να αποτελέσει και μια μεγάλη ευκαιρία, ώστε να αλλάξουμε συνήθειες, τρόπους, σκέψεις και δράσεις.
Αυτό που πραγματικά έχει πολύ μεγάλη σημασία, δεν είναι αυτή καθ’ αυτή η κρίση. Όλες οι κρίσεις κάποια στιγμή τελειώνουν. Θα πρέπει τελειώνοντας η κρίση, να έχουμε καταφέρει να αλλάξουμε την κοινωνία μας. Να έχουμε καταφέρει να χτίσουμε πάνω στα συντρίμμια μας και να βγούμε πιο δυνατοί. Και θα το πετύχουμε αυτό, όπως και παλιότερα.
Είναι μια ευκαιρία να σταματήσουμε πρακτικές του παρελθόντος και να κάνουμε ένα πιο δημιουργικό ξεκίνημα, βασισμένο σε ήθος, αξίες, προγραμματισμό και ιεράρχιση.
Την αφορμή για αυτές τις γραμμές μου την έδωσε, ένα γραπτό μήνυμα από φίλο, μετά την καταψήφιση, από την Κίνηση Πολιτών, στο Δημοτικό Συμβούλιο της 4ης Οκτωβρίου, του θέματος (οικονομικής) συμμετοχής του Δήμου στο 15ο Ράλλι Κορίνθου.
Δεν είμαι της λογικής, πως σ΄ αυτές τις δύσκολες μέρες, θα πρέπει να κοπούν όλα και να μιζεριάσουμε, κλεισμένοι κι αποκομμένοι.
Όμως, θα πρέπει να ιεραρχούμε και αξιολογούμε τις εκδηλώσεις μας.
Δεν μπορεί να δίνονται χρήματα, χωρίς προγραμματισμό, χωρίς κοστολόγηση, και χωρίς μελέτη των ωφελειών που θα αποκομίζει ο Δήμος, από την όποια εκδήλωση.
Είναι λυπηρό να μοιράζονται αφειδώς χρήματα, ενώ κλείνουν Μουσεία, παραμένουν κάστρα κλειστά, απαξιώνονται ιστορικοί αρχαιολογικοί χώροι, και δεν αναδεικνύεται η πλούσια ιστορία της πόλης μας.
Στο πρώτο δημοτικό συμβούλιο που είχα την τιμή να παραβρίσκομαι (07.09.11), δαπανήθηκαν, περί τα 38.000 ευρώ σε εκδηλώσεις, συνδιοργανώσεις, διοργανώσεις και χορηγίες. Χωρίς σχέδιο, χωρίς μελέτη, και φυσικά χωρίς αξιολόγηση τόσο εκ των προτέρων, όσο και εκ των υστέρων.
Αντιλαμβάνομαι, βέβαια, πως είναι όχι μόνο απαραίτητο, αλλά και επιβεβλημένο, να γίνονται εκδηλώσεις μακριά από την πρωτεύουσα του νομού, ώστε να διατηρείται μια ισορροπία στην πολιτιστική ανάπτυξη. Αντιλαμβάνομαι, επίσης, πως είναι άλλες οι ανάγκες των τοπικών διαμερισμάτων, όπως προκύπτουν από την διαμορφωμένη από δεκαετίες τώρα κουλτούρα τους. Είναι, όμως, απαραίτητο να βάλουμε προτεραιότητες στην διάθεση των πόρων, οι οποίοι ολοένα και λιγοστεύουν και θα λιγοστέψουν.
Κι υπάρχουν κι αυτές οι κακές οι γλώσσες, που αναφέρονται σε παρέες, προεκλογικές εξοφλήσεις, σε ψηφοθηρία κι εξυπηρετήσεις. Κι αυτό με ενοχλεί.
Αλέξανδρος Γουγάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου