Η χωροταξική τοποθέτηση του λιμανιού στο συγκεκριμένο σημείο του πολεοδομικού ιστού της πόλης, αποτελεί το πιο δυσεπίλυτο πρόβλημα για την ομαλή λειτουργία και την μελλοντική ανάπτυξη της πόλης της Κορίνθου.
Ξεκινώντας από το ιστορικό ερώτημα του γιατί τότε πριν 150 χρόνια, το λιμάνι σχεδιάστηκε εκεί που είναι σήμερα Θα πρέπει να αποδώσουμε στους σχεδιαστές την πρόθεση να εξυπηρετήσουν άμεσα την πόλη με μία θαλάσσια πύλη ικανή να δεχθεί πλοία του διαμετρήματος της εποχής, τόσο διαφορετικά από τα σημερινά. Η αμεσότητα της πρόσβασης στο κέντρο της πόλης έδινε στον συγκεκριμένο χώρο το πλεονέκτημα του μηδενικού χρόνου στην παροχή βοήθειας και του μηδενικού κόστους μεταφορικών. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο σχεδιασμός της πόλης έγινε με βασικό προσανατολισμό την κάλυψη των στεγαστικών αναγκών των σεισμοπαθών ενώ το αρχικό σχέδιο άφηνε, ανοιχτά, στην κρίση μελλοντικών σχεδιαστών πολλά βασικά πολεοδομικά προβλήματα, τα οποία φυσικά ουδέποτε αντιμετωπίστηκαν. Ανάμεσα σε αυτά και το λιμάνι της πόλης.
Αν και στα επόμενα χρόνια οι λόγοι ύπαρξης στο συγκεκριμένο σημείο του λιμανιού έπαψαν να υπάρχουν, η μερική χρήση του λιμανιού δεν δημιουργούσε ιδιαίτερα προβλήματα ώστε να αποτελέσει θέμα προς επίλυση. Η μερική αναβάθμιση (εκεί στα μέσα της δεκαετίας του ’70 όπου κατέπλεαν και πλοία της γραμμής με την Ιταλία) καλύφθηκε με την προέκταση του λιμενοβραχίονα και σε δεύτερη φάση με την (κακώς κάκιστα) προέκταση της χερσαίας του ζώνης, πάνω από το Μαϊάμι το οποίο και τσιμεντώθηκε!
Τότε χάθηκε εκτός από μια υπέροχη μικρή παραλία – κόσμημα για την πόλη και η ευκαιρία για μια συνολικότερη διερεύνηση του προβλήματος το λιμάνι και οι χρήσεις του.
Τότε θα έπρεπε να σκεφτούμε ότι αυτό το λιμάνι που έχουμε δεν κάνει ούτε για εμπορικό, ούτε για τουριστικό, γιατί απλούστατα δεν πληροί και δεν μπορεί να πληροί, καμία προδιαγραφή για τέτοιου είδους οργανωμένη χρήση.
Ένα λιμάνι τέτοιου είδους έπρεπε βασικά να είναι εκτός πόλης. Να έχει χώρο αρκετό για τις ανάγκες λειτουργίας του (στάθμευση αυτ/των, φορτηγών, αποθήκευση εμπορευμάτων κλπ). Να έχει άμεση πρόσβαση με το τοπικό και το εθνικό οδικό δίκτυο για την μεταφορά επισκεπτών και εμπορευμάτων. Να έχει άμεση πρόσβαση με το τοπικό και το εθνικό σιδηροδρομικό δίκτυο, για τους ίδιους λόγους. Και τέλος να βοηθά στην ποιοτική αναβάθμιση μια περιοχής εγκατάστασης που πάντως δεν θα ήταν το κέντρο της Κορίνθου.
Η εμμονή στην διατήρηση και επέκταση αυτού του λιμανιού και σε μια προσπάθεια να χωρέσουμε δύο (και περισσότερα) πόδια σε ένα παπούτσι, είναι τουλάχιστον ακατανόητη.
Το λιμάνι είναι σφηνωμένο ανάμεσα, στον πολεοδομικό ιστό της πόλης, τον Ισθμό και την παραλία της Ποσειδωνίας από την μία και τα Δύο Βουναλάκια και τα Καλάμια από την άλλη. Οποιαδήποτε προσπάθεια επέκτασης του, προκειμένου να καλύψει έστω και μερικώς τις σημερινές προδιαγραφές ενός λιμένος Εθνικής μάλιστα σημασίας, αυτό θα γίνει σε βάρος κάποιας από τις συνισταμένες του περιβάλλοντος χώρου. Δηλαδή σε βάρος είτε της πόλης είτε της Ποσειδωνίας είτε στα Καλάμια. Άλλη λύση δεν υπάρχει!
Και προκύπτει αβίαστα το ερώτημα: Τι θέλουμε να θυσιάσουμε;
Θέλουμε για παράδειγμα να επεκτείνουμε το λιμάνι προς τα μπαζώματα του Αγ.Νικολάου και την παραλία της Ποσειδωνίας, να κατεβάσουμε την σιδηροδρομική γραμμή μέχρι τον Πήγασο, να φτιάξουμε αυτοκινητόδρομο πίσω από το θέατρο που θα διασχίζει την Ποσειδωνία οφειοειδώς ίσως, για να βγει στον Ισθμό;
Μήπως το θέμα λιμάνι πρέπει να το σκεφτούμε σε άλλη βάση. Αυτή που έχει σχέση με τον προβληματισμό του τι πόλη θέλουμε να έχουμε; Αυτή που λέει ότι πριν πάρουμε οποιαδήποτε απόφαση πρέπει να βρούμε (με την συνδρομή της επιστήμης) τι εναλλακτικές λύσεις έχουμε. Μήπως πρέπει να σκεφτούμε και την πιθανότητα το λιμάνι του δήμου Κορινθίων, ή έστω μέρος του, να μεταφερθεί σε κάποιο άλλο πιο προσφορότερο σημείο; Ένα σημείο όπου οι επιπτώσεις μπορεί να είναι λιγότερο σημαντικές από αυτές που διακυβεύονται με την παραμονή του στο ίδιο σημείο και την προσπάθεια εναρμόνισης στις προδιαγραφές του Νόμου. Το ότι πρέπει να θυσιάσουμε κάτι είναι δεδομένο. Ας μη θυσιάσουμε όλη την πόλη, τα Καλάμια ή την Ποσειδωνία.
Ως μη ειδικός
Βασίλης Αυλωνίτης. [από την Ομάδα Πολεοδομικών Παρεμβάσεων & Σχεδιασμών]
7 σχόλια:
θα ήθελα να συγχαρώ τον κ. Αυλωνίτη γιατί εισάγει ένα καινούργιο όρο στον προβληματισμό της Κίνησης, τον όρο "θυσία". Συμφωνώ πως πρέπει να αξιολογούμε και να ιεραρχούμε τις αξίες της πόλης και να αποφασίζουμε με βάση τις στρατηγικές μας επιλογές. Το πιο βολικό βέβαια είναι να πάει το λιμάνι αλλού! Που αλλού? Στην Πάτρα, στον Πειραιά. Τι λένε οι Πατρινοί και οι Πειραιώτες άραγε? Μήπως πρέπει να καταργήσουμε το εμπόριο στην Κορινθία κοι δεν θέλουμε εμπορικό λιμάνι? Τι εννοούμε τουριστικό λιμάνι? Για να έρχονται ποιοι τουρίστες, να πηγαίνουν που και πώς, για να βλέπουν τι? Tέλος, τι πρέπει να θυσιάσουμε άραγε? Τα Καλάμια, την Ποσειδωνία ή μήπως το Αρχαίο λιμάνι Λεχαίου? Τι θα κάνουμε άραγε την σιδηροδρομική γραμμή που διασχίζει την πόλη και την παραλιακή Κορινθία?
Κααι το σημαντικότερο. Ποιους θα εμπιστευθουμε άραγε στις προσεχείς δημοτικές εκλογές να πάρουν αυτές τις αποφάσεις!!!
Ποιο ακριβώς μερίδιο του εμπορίου της Κορινθίας εξυπηρετείται από το νυν "εμπορικό λιμάνι";
Την προηγούμενη ερώτηση μπορούμε να την θέσουμε και αλλιώς. Θέλουμε να υπάρχει στην Κορινθία ένα εμπορικό λιμάνι; Θα πρέπει άραγε να υπάρξει τώρα και μελλοντικά βιομηχανική παραγωγή και αγροτική παραγωγή στην Κορινθία; Ή μήπως πρέπει να γίνει όλη η παραλιακή Κορινθία μια πόλη; Μήπως πρέπει να γίνουν όλα τα χωράφια οικόπεδα; Πρέπει η σημερινή γενιά να στερήσει από τις επόμενες γενιές ένα εμπορικό λιμάνι;
Όλα αυτά τα ερωτήματα συνδέονται με το πρόταγμα που εμείς θέτουμε για τον τόπο μας.
Το ερώτημα παραμένει. Ποιοι και με ποιούς τρόπους πρέπει να λάβουν αυτές τις πολύ σοβαρές αποφάσεις;
Είναι άλλου είδους τα ερωτήματα. Του κ. Σπινθάκη είναι (συγγνώμη για τα αγγλικά) "normative" - αφορούν το τι "πρέπει" ή "θέλει ο λαός". Το δικό μου είναι "positive" - αφορά την τεκμηρίωση της πραγματικότητας. Η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι οι επιλογές μιας πόλης ή περιοχής απλά δεν μπορούν να αγνοούν τα αντικειμενικά στοιχεία. Αν η Κόρινθος αποφασίσει, π.χ., ότι θέλει σε 20 χρόνια να έχει ένα πρώτης γραμμής λιμάνι, θα πρέπει να λάβει υπόψη της το πώς (δεν) είναι σήμερα το λιμάνι και το τι συνεπάγεται η μετάβαση από το "Α" στο "Β". Ώστε να δει αν τελικά "αξίζει τον κόπο".
Και κάτι άλλο (παίρνοντας το θάρρος αν και μη "ντόπιος"):
Κάποιοι θα αντέτασσαν ότι στο σημερινό ελληνικό θεσμικό πλαίσιο η όποια Κόρινθος ίσως δεν έχει το δικαίωμα να αποφασίζει το πού θέλει να πάει, διότι αυτό ρυθμίζεται σε άλλο επίπεδο (με την όποια επιρροή πιέσεων κ.λπ.).
Ίσως όμως τα πράγματα είναι λιγάκι πιο απλά. Θέλετε να προσελκύσετε "παραγωγή" στην Κορινθία; Δείτε τι μπορείτε να κάνετε *εσείς* σε τοπικό επίπεδο και δώστε τα κίνητρα που εσείς μπορείτε, χωρίς να ζητιανεύετε από την κεντρική εξουσία. Αυτονομηθείτε! Κι αν αυτό σημαίνει και "θυσίες" (που σίγουρα τις σημαίνει), τότε κάντε τις.
Προσυπογράφω την τελευταία παράγραφό σας. Αυτονομία ναι, με την καστοριαδική έννοια "Θέτω νόμους στον εαυτό μου."
Η κοινωνία και η πολιτική πρέπει να πάρουν αποφάσεις επειδή "Ανδρες γαρ πόλις". Με ποιο κριτήριο? Την βιωσιμότητα, περιβαλλοντική πρωτίστως και εξ αυτού οικονομική και κοινωνική. Την τοπικότητα (εγγύτητα χώρων παραγωγής, κατοικίας, ψυχαγωγίας). Με ποιοτική γεωργική παραγωγή στην παραλιακή ζώνη. Σίγουρα δεν θέλουμε μια πόλη Αθήνα - Πάτρα κατά μήκος του οδικού άξονα (φαινόμενο Los Angeles). Αυτά πρέπει να συζητηθούν πριν την συζήτηση για λιμάνι.
Φαντασιακό πρόταγμα? Αναμφίβολα ναι. Και πολύ συναρπαστικό!!
Βαγγέλη γράφεις :
1."Πρέπει η σημερινή γενιά να στερήσει από τις επόμενες γενιές ένα εμπορικό λιμάνι; "
2."Μήπως πρέπει να καταργήσουμε το εμπόριο στην Κορινθία και δεν θέλουμε εμπορικό λιμάνι;"
Από που προκύπτουν αυτά εάν δεν λειτουργεί ως εμπορικό το λιμάνι στο κέντρο της πόλης ;
3."Σίγουρα δεν θέλουμε μια πόλη Αθήνα - Πάτρα κατά μήκος του οδικού άξονα (φαινόμενο Los Angeles)"
Ίσα ίσα αυτό ακριβώς θέλουμε(ως κράτος) αφού φτιάχνουμε προΑΣΤΙακό Αθήνα -Πάτρα.
Ο Yank έθεσε ένα απλό ερώτημα που είναι και ουσιαστικό :"Ποιο ακριβώς μερίδιο του εμπορίου της Κορινθίας εξυπηρετείται από το νυν "εμπορικό λιμάνι";"
Κατά την εκτίμησή μου λιγότερο από το 1% .
Άρα το μόνο βέβαιο είναι ότι η εμπορική λειτουργία του λιμανιού δεν εξυπηρετεί την Κορινθία και σίγουρα όχι την Κόρινθο.
Η ερώτηση λοιπόν θα μπορούσε να διατυπωθεί και ως εξής: Που θα πρέπει να πάει άραγε αυτό το λιγότερο από το 1%? Να πάει στο Κιάτο? Να πάει στους Αγίους Θεοδώρους? Ποια περιοχή, εκτός βέβαια από την δική μας, πρέπει να θυσιάσει το δικό της 1%? Και άλλη ερώτηση. Ποια πολιτική πρέπει να ακουλοθήσουμε εμείς για να αντισταθούμε στην πολιτική Los Angeles?
Δημοσίευση σχολίου