Mε λένε Θύμιο.
Η μάνα μου έλεγε ότι μου πάει γάντι.
Έχω και την καρδιά μου… και λίγη κοιλίτσα… ο γιατρός λέει δίαιτα και να μη συγχύζομαι…
και περπάτημα… πολύ περπάτημα…μια ώρα την ημέρα…
«Δεν σκέφτεσαι τη ζωή σου;»
Τη σκέφτομαι…παίρνω βαθιά ανάσα…και την κατηφόρα της Μικράς Ασίας…(για προθέρμανση.)
Στη στροφή με τη Λ. Αθηνών πηγαίνω αριστερά. Για την ακρίβεια, στη μέση του δρόμου, διότι δυο αυτοκίνητα παρκαρισμένα στα ελάχιστα πεζοδρόμια και τρεις πόρτες προσφορά με οικονομική τοποθέτηση, μου κλείνουν το δρόμο.
Συγχύζομαι!... (Ψυχραιμία! Έχω και την καρδιά μου…)
Περνάω τις γραμμές του τρένου και ξανά εμπόδιο…
Η μάνα μου έλεγε ότι μου πάει γάντι.
Έχω και την καρδιά μου… και λίγη κοιλίτσα… ο γιατρός λέει δίαιτα και να μη συγχύζομαι…
και περπάτημα… πολύ περπάτημα…μια ώρα την ημέρα…
«Δεν σκέφτεσαι τη ζωή σου;»
Τη σκέφτομαι…παίρνω βαθιά ανάσα…και την κατηφόρα της Μικράς Ασίας…(για προθέρμανση.)
Στη στροφή με τη Λ. Αθηνών πηγαίνω αριστερά. Για την ακρίβεια, στη μέση του δρόμου, διότι δυο αυτοκίνητα παρκαρισμένα στα ελάχιστα πεζοδρόμια και τρεις πόρτες προσφορά με οικονομική τοποθέτηση, μου κλείνουν το δρόμο.
Συγχύζομαι!... (Ψυχραιμία! Έχω και την καρδιά μου…)
Περνάω τις γραμμές του τρένου και ξανά εμπόδιο…
Ξανά αυτοκίνητα που περιμένουν φραπέδες και σάντουιτς και κόσμος στη στάση για Λουτράκι…
(Ψυχραιμία… έχω και την καρδιά μου!)
Με ένα «παρντόν» και δυο «μερσί» σε μια μαντάμ και έναν κύριο που στριμώχνονται δίπλα στα παγωτά για χάρη μου, περνάω το εμπόδιο με τις πάντες!
Ιδρώνω, φουσκώνω, παίρνω κι άλλη βαθιά ανάσα και φτάνω στο «Ακρόπολις» το ξενοδοχείο. Άντε να περάσω απέναντι στον Άγιο Νικόλα πού ‘χει και δροσιά…
Αμ δε! Χαμός στη διασταύρωση! Κάτι κόκκινα κολονάκια στη μέση του δρόμου έχουν συμβάλλει στο χάος!
Ένα πούλμαν από την Εθν. Ανεξαρτησίας διεκδικεί την πρωτιά, δεξιά για τη Δαμασκηνού, το αστικό, από Δαμασκηνού, θέλει να μπει αριστερά, στην Εθν. Ανεξαρτησίας, πρώτο, ένας οδηγός προσπαθεί να ελευθερώσει το δρόμο, κάνοντας όπισθεν στο ζαχαροπλαστείο του Λέκκα προς τον Άγιο Νικόλα, ενώ ένας άλλος τον φασκελώνει που τον «έκλεισε» και δεν προλαβαίνει να περάσει πριν το πούλμαν, όλοι μαζί δε, κορνάρουν σαν δαιμονισμένοι
Εγώ, θεωρώντας ότι βρήκα την ευκαιρία να περάσω απέναντι, τώρα που, στιγμιαία, έχουν όλοι σταματήσει, ξεκινώ με αποφασιστικότητα και …να ‘μαι φαρδύς πλατύς στη μέση της Δαμασκηνού, εμβολισμένος από ντελιβερά που βγήκε, ξώφαλτσα και απροειδοποίητα, δεξιά από το αστικό, κάνοντας την ίδια σκέψη με μένα: Να περάσει!
«Που πας, ρε μελλοθάνατε; Δεν σκέφτεσαι τη ζωή σου;»
«Παναγίτσα μου! Τη ζωή μου σκεφτόμουνα όταν ξεκίνησα! Και θα την ξανασκεφτώ πάλι! Τώρα αμέσως!»
Σηκώθηκα κι έκανα πίσω. Με προσοχή.
Μπήκα στο ξενοδοχείο και ζήτησα δωμάτιο. Επ’ αόριστον…
Όσο να ηρεμήσουν τα πράγματα και να γυρίσω σπίτι μου.
Να ηρεμήσω κι εγώ!
(Έχω και την καρδιά μου…)
Για την αντιγραφή…Ράνια Σ.
(αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυς)
(Ψυχραιμία… έχω και την καρδιά μου!)
Με ένα «παρντόν» και δυο «μερσί» σε μια μαντάμ και έναν κύριο που στριμώχνονται δίπλα στα παγωτά για χάρη μου, περνάω το εμπόδιο με τις πάντες!
Ιδρώνω, φουσκώνω, παίρνω κι άλλη βαθιά ανάσα και φτάνω στο «Ακρόπολις» το ξενοδοχείο. Άντε να περάσω απέναντι στον Άγιο Νικόλα πού ‘χει και δροσιά…
Αμ δε! Χαμός στη διασταύρωση! Κάτι κόκκινα κολονάκια στη μέση του δρόμου έχουν συμβάλλει στο χάος!
Ένα πούλμαν από την Εθν. Ανεξαρτησίας διεκδικεί την πρωτιά, δεξιά για τη Δαμασκηνού, το αστικό, από Δαμασκηνού, θέλει να μπει αριστερά, στην Εθν. Ανεξαρτησίας, πρώτο, ένας οδηγός προσπαθεί να ελευθερώσει το δρόμο, κάνοντας όπισθεν στο ζαχαροπλαστείο του Λέκκα προς τον Άγιο Νικόλα, ενώ ένας άλλος τον φασκελώνει που τον «έκλεισε» και δεν προλαβαίνει να περάσει πριν το πούλμαν, όλοι μαζί δε, κορνάρουν σαν δαιμονισμένοι
Εγώ, θεωρώντας ότι βρήκα την ευκαιρία να περάσω απέναντι, τώρα που, στιγμιαία, έχουν όλοι σταματήσει, ξεκινώ με αποφασιστικότητα και …να ‘μαι φαρδύς πλατύς στη μέση της Δαμασκηνού, εμβολισμένος από ντελιβερά που βγήκε, ξώφαλτσα και απροειδοποίητα, δεξιά από το αστικό, κάνοντας την ίδια σκέψη με μένα: Να περάσει!
«Που πας, ρε μελλοθάνατε; Δεν σκέφτεσαι τη ζωή σου;»
«Παναγίτσα μου! Τη ζωή μου σκεφτόμουνα όταν ξεκίνησα! Και θα την ξανασκεφτώ πάλι! Τώρα αμέσως!»
Σηκώθηκα κι έκανα πίσω. Με προσοχή.
Μπήκα στο ξενοδοχείο και ζήτησα δωμάτιο. Επ’ αόριστον…
Όσο να ηρεμήσουν τα πράγματα και να γυρίσω σπίτι μου.
Να ηρεμήσω κι εγώ!
(Έχω και την καρδιά μου…)
Για την αντιγραφή…Ράνια Σ.
(αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυς)
4 σχόλια:
Χτες μπροστά στα μάτια μου αυτοκίνητο της αστυνομίας έπεσε πάνω σε προπορευόμενο όχημα στη Δαμασκηνού. Η ουρά ήταν μεγάλη ο οδηγός μπροστά φρενάρησε απότομα πέφτει πάνω του το όχημα της αστυνομίας, πάει η μάσκα.
Άρχισαν τα κορναρίσματα για την καθυστέρηση και ο προπορευόμενος μην έχοντας που να σταματήσει - κολωνάκια δεξιά και αριστερά- αφού έλαβε το ΟΚ από τον αστυνομικό έφυγε.
Από αυτόπτη μάρτυρα
Καλημέρα σας
Τραγικό !!!
Χτες μπροστά στα μάτια μου αυτοκίνητο της αστυνομίας έπεσε πάνω σε προπορευόμενο όχημα στη Εθνικής Αντίστασης έξω από το Κέντρο Τύπου. Η ουρά ήταν μεγάλη ο οδηγός μπροστά φρενάρησε απότομα πέφτει πάνω του το όχημα της αστυνομίας, πάει η μάσκα.
Άρχισαν τα κορναρίσματα για την καθυστέρηση και ο προπορευόμενος μην έχοντας που να σταματήσει - δεξιά ασθενοφόρο και αριστερά φοίνικες - αφού έλαβε το ΟΚ από τον αστυνομικό έφυγε.
Από αυτόπτη μάρτυρα
Συμπέρασμα : Είναι τόσο ανίκανη η Δημοτική Αρχή που δεν μπορεί να ξηλώσει τους φοίνικες της Εθνικής Αντίστασης και να κατεδαφίσει τη κλινική του Σεργεντάνη... Κατάντια.
Καλημέρα σας
Ωραίος ο αυτόπτης ! Χα χα !
Μα ήταν τόσο απαράδεκτο και φτηνό το story της Δαμασκηνού.
Νίκος, Λευτεριά από την Κίνηση
Παιδιά βάλανε κολονάκια έξω από την εφορία στην Πατρών. Εκεί επιτρέπεται;
Πάνος
Δημοσίευση σχολίου