Για την ανύπαρκτη στην Ελλάδα αριστερά της χειραφέτησης…

Όχι, σήμερα δεν επιθυμώ να ασχοληθώ με το θέμα της ημέρας, τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου, που θα κριθεί εκ του αποτελέσματος…

Ούτε για το νέο όχι του Αλέκου Αλαβάνου στον Αλέξη Τσίπρα επιθυμώ να γράψω…

Σήμερα, για άλλη μια φορά, επιθυμώ να γράψω για την ανύπαρκη στην Ελλάδα κοινωνία των πολιτών...
Σήμερα, επιθυμώ να γράψω για την ανεδαφική, για την εξωπραγματική, για την εσωστρεφή, για την αλλήθωρη, για την κοντόφθαλμη, για την οικονομικίστικη, για τη γραφειοκρατική, για τη βερμπαλιστική, για την αόμματη πολιτική και κοινωνική αριστερά της χώρας μας… Κομμουνιστική, ριζοσπαστική, σοσιαλδημοκρατική, ανανεωτική, οικολογική, ακτιβίστικη και βάλε…

Σύμφωνα με ανακοίνωση του Υπουργείου Εσωτερικών, στις δημοτικές εκλογές αυτού του Νοέμβρη θα ψηφίσουν μόνο 12.762 μετανάστες και ομογενείς….

Ξαναγράφω το νούμερο… Αυτό το «περιορισμένο» αλλά υψίστης πολιτικής και δημοκρατικής σημασίας δικαίωμα, θα το ασκήσουν μόνο 12.762 μετανάστες και ομογενείς…

Δε γνωρίζω και δε με νοιάζει, έστω και αν είναι μεγάλης σημασίας, πόσο αυστηρά ήταν τα κριτήρια, νομικά, γραφειοκρατικά, οικονομικά κ.α., για την εγγραφή μεταναστών και ομογενών στους εκλογικούς καταλόγους της χώρας μας…
Δε γνωρίζω πόσοι από αυτούς συνειδητά, για τους δικούς τους λόγους, δεν πήγαν ή δεν μπόρεσαν να εγγραφούν στους εκλογικούς καταλόγους για τις δημοτικές εκλογές του Νοέμβρη…
Όμως…
Αυτό που γνωρίζω είναι ότι, αναζήτησα αρκετές φορές χωρίς ποτέ να βρω, έναν αξιοσημείωτο αριθμό χώρων και πρωτοβουλιών, που θα ενθάρρυναν και θα υποστήριζαν την προσπάθεια για την άσκηση αυτού του σημαντικού πολιτικού δικαιώματος…
Δεν είδα, δεν άκουσα, δε διάβασα, μια ενημερωτική και υποστηρικτική για παράδειγμα εκστρατεία διαρκείας στα ΜΜΕ της αριστεράς…
Δεν είδα αρκετές οργανώσεις πολιτών, συνδικάτα, ή πολιτικά κόμματα, να κάνουν σημαία και ειδικού βάρους πολιτική πραγματικότητα, αυτή τη σημαντική μεταρρύθμιση…
Η κυβέρνηση υλοποίησε μια «μετριοπαθή» αλλά σημαντική νομοθετική πρωτοβουλία πολιτικής και δημοκρατικής χειραφέτησης ενός κοινωνικά και πολιτικά ευάριθμου αλλά αδύναμου κομματιού της κοινωνίας μας. «Μετριοπάθεια» επιθυμούσε ή «μπορούσε», μετριοπάθεια «έδωσε» η κυβέρνηση, ως ευκαιρία και ως δικαίωμα…
Η αριστερά της πολιτικής, της δημοκρατικής, της κοινωνικής χειραφέτησης όμως, πού ήταν όλον αυτόν τον καιρό στον τόπο μας;
Κι εδώ δεν αμφισβητώ μόνο τις οργανωτικές δυνατότητες της πολυποίκιλης ελληνικής αριστεράς…
Αμφισβητώ τις ιδεολογικές και κοινωνικές της ευαισθησίες, αμφισβητώ τις προτεραιότητές της, αμφισβητώ την πίστη της επί του πρακτέου στην ανθρώπινη, στην πολιτική χειραφέτηση, κάθε φορά που παρουσιάζεται μια ευκαιρία δίπλα της…
 πηγη : http://endeaneos.blogspot.com/2010/09/blog-post_07.html