Γιατί η Κίνηση Πολιτών Ξεκίνησε από την Αρχαία Κόρινθο;

Γιατί η Αρχαία Κόρινθος έρχεται από μακριά, από πολύ μακριά, όταν σχίνα και καλαμιές στόλιζαν τις αμμουδιές της και οι μουσικοί ταξίδευαν πάνω στα δελφίνια.

Ακούμπησε στο βράχο της, του έδωσε το όνομά της και γέννησε βασιλιάδες φημισμένους. Έθρεψε τεχνίτες που τιθάσευσαν το χώμα, το έκαναν πηλό και στόλισαν ναούς και φτιάξανε αγγεία για τον επάνω και τον κάτω κόσμο. Άντρωσε εμπόρους τετραπέρατους , ταξιδευτές Ανατολής και Δύσης. Αγκάλιασε φυγάδες, Οιδίποδες και Ιάσονες, μήπως και αποφύγουν το αναπόδραστο. Η μάγισσα Μήδεια εδώ ΄θαψε τα παιδία της και η πριγκιποπούλα η Γλαύκη εδώ μεταμορφώθηκε σε πηγή, να κλαίει αιώνια την άδική της μοίρα. Κι άφησε σύμβολο παγκόσμιο έναν φτερωτό Πήγασο φύλακα της αστραπής και της βροντής του Δία.

Έκτισε ναό στον πρώτο και παντοτινό θεό της, στον Ήλιο, τον Απόλλωνα. Ακόμα επτά κολόνες του αντέχουν, τεντωμένες χορδές μουσικού οργάνου που στέλνουν ήχο θριαμβευτικό και ικεσία συνάμα στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα: Της Δικαιοσύνης ήλιε νοητέ…

Έφτιαξε λιμάνια που φέρανε κοντά της πλούτη και ενοχλητικούς ξενομερίτες, κάποιον Διογένη πρώτα, από το μακρινό τον Πόντο, που περιγέλαγε την ματαιοδοξία των κατοίκων της κι ύστερα έναν σαλό Σαούλ που έγραψε για τους ανθρώπους της τον ύμνο στην αγάπη: «εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον…».

Παιδιά δικά της κόσμησαν ρωμαϊκούς θριάμβους. ύστερα έθαψε τους νεκρούς της. Μάζεψε απ΄τα αποκαΐδια τα πέτρινα καλάθια με τα άνθη του ακάνθου- αυτά που οι άνθρωποι βάφτισαν κορινθιακά κιονόκρανα- τα σκόρπισε στις πέντε ηπείρους να στολίζουν ναούς, δημόσια κτίρια παλάτια ως τα τώρα και σιώπησε για εκατό χρόνια.

Τινάζει από πάνω της το χώμα στηρίζεται στο βράχο της και ξεκινάει πάλι. Απόστρατοι Ρωμαίοι πρώτα την πατούν κι ύστερα Βυζαντινοί και Φράγκοι Εβραίοι και Μουσουλμάνοι Σαρακηνοί και Τούρκοι αφήνουν χρόνια πολλά τα αχνάρια τους στο κάστρο και στην πόλη, στα τραγούδια και στους θρύλους των ανθρώπων της.

Εδώ λένε πως έπεσε με τ΄άλογό του ο Λέων ο Σγουρός και πως ο άνεμος φορές φέρνει στα αυτιά των αλαφροΐσκιωτων το μοιρολόι της μάνας του Κιαμήλ μπεη.

Λένε ακόμη πως εδώ και κάμποσες χρονιές αν έχεις την καρδιά και την ματιά καθάριες τις άφεγγες νύχτες του χειμώνα μπορείς να δείς φτερωτά γράμματα να στεφανώνουν το Κάστρο και τις αρχαίες πέτρες. Κι αν ευλαβής σταθείς και συλλαβίσεις, ονόματα πετάγονται λαμπρά που ύμνησαν κι αγάπησαν τον τόπο: Άγγελος Σικελιανός, Οδυσσέας Ελύτης, Γιώργος Σεφέρης, Ιωάννης Συκουτρής, Δημήτρης Μητρόπουλος. Ίσως να είναι κι έτσι. Δεν ξέρω…

Ξέρω καλά μονάχα αυτό: πως το φώς του τόπου και το κράμα των ανέμων της οιστρηλατούν την Κίνηση.

Σοφία Στ. Δασκαλοπούλου