Το θέμα της Δημoτικής.Αγοράς Κορίνθου αφορά και απασχολεί όλους του Κορίνθιους, όχι μόνο τους κατοίκους της πόλης.

Η ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΓΟΡΑ ΚΟΡΙΝΘΟΥ ΣΤΟ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Του Γρηγόρη Κλαδούχου

Διατηρούμε στη ζωή έναν πόλεμο με τα υλικά κατάλοιπα του πολιτισμού μας. Αυτός είναι ο κανόνας: δεν έχουμε ανάγκη ιστορικών κτιρίων, μνήμης. Σε άλλες χώρες κτίρια της ασχήμιας κατεδαφίζει μια πολεοδομία των κατεδαφίσεων. Εδώ απαλλαχθήκαμε από ιστορικά κτίρια και ιστορικά κέντρα πόλεων. Όταν οι άλλοι μιλούν και διατηρούν το «ωφέλιμο παρελθόν» τους, εμείς θεωρήσαμε ωφέλιμο καθετί που δεν θυμίζει το χθες. Πρώτα βέβαια αποικιοποιείται το μυαλό και μετά η χώρα, πρώτα έρχεται ο «εκπολιτισμός» του ξενισμού, του ομοιότυπου. Μας έκαναν να νοιώθουμε ότι μετέχουμε σε μια διευρυμένη παγκόσμια ανώτερη κοινωνική ζωή, όταν γινόμαστε θύματα της μαζικής καταναλωτικής κι αισθητικής αγοράς. Καλοί αγωγοί αυτής της διαμόρφωσης χαρακτήρων, προτύπων, συμπεριφορών είναι η πολιτική και πνευματική ηγεσία. Εξαιρέσεις λίγες ή πολλές οι περιπτώσεις μιας πνευματικής ηγεσίας μικρών αντιστάσεων, μπροστά στην πίεση του κάθε φορά «μοντέρνου».

Μ’ αυτά, αδυνατώ να αντιληφθώ την «απογοήτευση» της Κίνησης Πολιτών Δήμου Κορινθίων με την εισήγηση της Εφορίας Νεώτερων Μνημείων για τη Δημοτική Αγορά Κορίνθου. Γιατί ο κοινωνικός (ή αντικοινωνικός) σχηματισμός οριοθετεί, καθορίζει το αξιολογικό πλαίσιο ιδεών, αντιλήψεων που του κάνουν να λειτουργεί αλλά και να έχει συνέχεια.

Παρακολούθησα τη συζήτηση για τη Δημοτική Αγορά. Στην επισήμανση της Σοφίας Δασκαλοπούλου στην εφημερίδα της Κίνησης Πολιτών για τον «ανιστόρητο ”εκσυγχρονιστικό” οίστρο της δημοτικής αρχής», θα ‘θελα να προσθέσω την γενική αισθητική πρόταση του Δημάρχου για την Κόρινθο: σπαρμένα αγάλματα, γυαλιστερά δάπεδα πεζόδρομων, πολλά σπασμένα πλακάκια σε μια διεκπεραιωτική παρεμβατικότητα. Λείπει η έννοια του σχεδίου, του δικτύου. Λείπει η απάντηση στο ερώτημα: γιατί κάνουμε τις πεζοδρομήσεις; Για την διευκόλυνση αγορών στα καταστήματα και την ασφαλή διασκέδαση στα ορθάδικα - μπαρ ημέρας; Όταν οι αυτοδιοικητικοί κάνουν έναν περίπατο στην πόλη είναι ευχαριστημένοι, βλέπουν ότι ο επισκέπτης, αποκτά κίνητρα μιας βιωματικής σχέσης με την πόλη; Πως θ’ απαντούσε στο ερώτημα: τι είδες στην Κόρινθο;

Έλλειψε και λείπει από τις παρεμβάσεις στην πόλη η κεντρική ιδέα: πως θα συνδέσουμε τα στοιχεία φυσιογνωμίας, ταυτότητας, χώρων πυκνών συλλογικών νοημάτων. Το λέει και ο καθηγητής Θ. Βλαστός στην εφημερίδα που προανέφερα. Με την ευκαιρία των προτάσεων του Πανεπιστημίου της Πεσκάρας, η Κίνηση Πολιτών έδωσε στη δημοσιότητα πολλές κριτικές. Όμως τοπικές αυτοδιοικητικές παρατάξεις πρέπει να προλέγουν, προλαμβάνουν, να προτείνουν, να σχεδιάζουν. Ένα βασικό κείμενο αποστασιοποιημένο από ευκαιριακότητες - οδηγός σκέψεων, είναι αυτό του Β. Αυλωνίτη «Παλαιά και Νέα Κόρινθος» στους Κορινθιακούς ορίζοντες του Μαρτίου 2008.

Οι καινοτόμες πόλεις του κόσμου ανασυγκροτούν τη φυσιογνωμία τους με το νερό ως αφετηρία πολεοδομικών παρεμβάσεων. Αντίθετα, η Κόρινθος χάνει τους ορίζοντες προς τη θάλασσα, κάνει υπονόμους τους χειμάρρους της, κλείνεται προς την ενδοχώρα της, χάνει την κεντρικότητά της στο σύστημα επικοινωνιών, δεν βλέπει τον Ακροκόρινθο.

Μάρκετινγκ της πόλης επιστρέφει η ιστορική ταυτότητα της πόλης. Αυτή είναι μια αντίληψη δυναμικής. Αντίθετα, μια αμυντική, υποχωρητισμός, είναι ο φόβος της απώλειας, το πένθος της αναχώρησης, η πίκρα εμπρός στην κατεδάφιση. Κριτήριο είναι τι έκανες, τι κάνεις, όταν ένας οργανισμός, ανθρώπινος ή τεχνικός βρισκόταν σε ζωή. Η Δημοτική Αγορά, κι αν παραμελήθηκε, μπορεί να γίνει μια συνιστώσα στο πυκνό δίκτυο πόρων που θα συνθέτουν το νοηματικό πλαίσιο της πόλης. Αν σήμερα λειτουργεί σε πολύ κόσμο και ιδιαίτερα στην αυτοδιοικητική εξουσία ως μορφικό παράσιτο, ως αρνητικός ενεκμετάλλευτος χώρος, ως οικόπεδο - γωνία χωρίς αξιοποίηση θα πρέπει να μάθουν: έχω ξεκινήσει μια διαδικασία αρχιτεκτονικής κι αισθητικής παρέμβασης, με λειτουργική προσθετικότητα στη σημερινή κτιριακή υπόσταση, σε ανοιχτή, ανανεωτική παρέμβαση σύνδεσης με άλλα σημεία πλεονεκτημάτων της πόλης, τότε θα κινηθεί ένας κύκλος υψηλής οικονομικής και πολιτισμικής ανταποδοτικότητας.

Αν υπήρχε πολιτική αγορά, κίνηση ιδεών, δεν θα ήταν έτσι και η Δημοτική Αγορά. Αν από χρόνια είχαν επενδύσει σ’ αυτό τον λειτουργικό της ρόλο στην τοπική οικονομία και κοινωνία, ως μέρος του συμβολικού κεφαλαίου της πόλης, κανένας δημόσιος φορέας δεν θα πρότεινε, ούτε πολλοί κορίνθιοι θα είχαν τον φόβο της απώλειάς της.

ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟ 05/04/2012